Μια φορά ήταν τρία δέντρα και συζητούσαν.
κ. Αμυγδαλιά: Εγώ είμαι σπουδαίο δέντρο, γιατί έχω ωραία άνθη και οι άνθρωποι με θαυμάζουν. Τρώνε τους κάρπους μου και τα άνθη μου μυρίζουν ωραία!
κ. Πορτοκαλιά: Εγώ αμφιβάλλω. Έχω κι εγώ ωραία άνθη. τους καρπούς μου οι άνθρωποι τους τρώνε, τους στίβουν και πίνουν το χυμό.
κ. Μανταρινιά: Εγώ αν θέλετε να ξέρετε είμαι το πιο ωραίο δέντρο. Οι άνθρωποι παίρνουν τους καρπούς μου και τους τρώνε ή τους κάνουν γλυκό του κουταλιού. Μετά φυτεύουν τα κουκούτσια στο χώμα.
Πέρναγε από εκεί μια σοφή χελώνα που άκουσε τα δέντρα να μιλούν και είπε: "Όλοι έχετε διαφορές αλλά και ομοιότητες. Είστε δέντρα και ο καρπός σας είναι πολύτιμος για τους ανθρώπους"
Σίμος Καπλανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου